هنر سفالگری، میراث خانواده سیرجانی - وبلاگ ماریانا

به گزارش وبلاگ ماریانا، خانواده هنرمند عرفانی حدود 250 سال است در شهرستان سیرجان هنر سفالگری را به عنوان میراثی گرانبها، نسل به نسل در میان خود ادامه داده و دست ساخته های زیبایی از آب و خاک خلق می نمایند.

به گزارش وبلاگ ماریانا به نقل از ایرنا، هنر سفالگری در سیرجان پس از گذشت بیش از 2 قرن در کارگاه سفالگری یکی از شهروندان فعال است و با همه فراز و نشیب های روزگار به حیات خود ادامه می دهد.

استاد حسین عرفانی، شهروند سیرجانی هم اکنون مشغول تولیدات سفالی است و برای اطلاع از کم و کیف و مشاهده مراحل ساخت این صنایع دستی به محل کارگاهش در منطقه محمودآباد سیرجان رفتیم.

این هنرمند سیرجانی گفت: چهارنسل از خانواده ما به این کار مشغول بوده اند. امروز هم پسرانم حامد و هادی علاقه مند سفالگری و در کارگاه مشغول به کار و تولید مصنوعات سفالی هستند.

وی اضافه نمود: چرخ سفالگری 250 ساله را هنوز در گوشه کارگاه نگه داشته ام تا یادآور قدمت سفالگری در خانواده ام باشد و خاطره ساخت ظروف سفالی به یادگار بماند.

عرفانی اعلام کرد: در فصل بهار شرایط فعالیت و کار رونق بیشتری دارد. معمولا انواع تنور و نای و کوزه در کارگاه با پخت در کوره تولید می گردد، اما اگر گلدان و سایر تولیدات که نیازمند رنگ لعاب باشند، به کوره رنگ و لعاب منتقل می شوند.

وی اظهار کرد: این بخش به دلیل مسائل اقتصادی کمتر فعال است. باید تجهیزات مناسب در آن نصب گردد و حتی مشتریان فراوان داشته باشد.

استاد سفالگر سیرجانی گفت: اولین گام سفالگری، تهیه گل مناسب است. این روستا دارای گل رس مناسب سفال و کیفیت خوبی است که از فاصله 10 کیلومتری محل تهیه می گردد.

وی اضافه نمود: این ماده اولیه به صورت خاک و کلوخه به کارگاه منتقل و پس از کوبیده شدن و رد شدن از الک، درون حوضچه های مخصوص ریخته می گردد. پس از خیساندن و ته نشین شدن سنگ ریزه و شن، گل را به صورت دوغ آب به حوضچه دوم منتقل می نمایند.

عرفانی اعلام کرد: آب اضافی دوغ آب در این مرحله تبخیر شده و برای دستیابی به کیفیت مطلوب، آماده کار برای سفال است.

وی اضافه نمود: با این گل آماده کوزه، خمره آب، انواع گلدان، نای قنوات و چاه های کشاورزی و تنور با دست هنرمندان سفالگر آماده و در بخش نگهداری منتقل شده تا پس از جمع آوری در کوره پخت قرار گیرد.

حامد عرفانی هم گفت: تولیدات ما در منطقه مشتریان خاص خودش را دارد که اغلب نانوایان، کشاورزان و عشایر هستند و گلدان، تنور، نای و کوزه سفارش می دهند.

وی اضافه نمود: شهرستان های همجوار در استان های کرمان و فارس و هرمزگان هم این محصولات را خریداری می نمایند.

این هنرمند سیرجانی اعلام کرد: هم اکنون در این کارگاه سفال 6 نفر مشغول کار هستند و هر کس بخشی از کار تولید اعم از تامین خاک رس مرغوب، تولید گل مخصوص، پخت مصنوعات در کوره و تولید نای قنوات، کوزه و گلدان را برعهده دارند.

وی توضیح داد: اگر در گذشته نه چندان دور چرخ سفالگری با دست به حرکت درمی آمد و بیانگر قدمت سفالگری در این خطه بود، اما امروز با رسیدن برق به کارگاه این چرخ ها برقی شده است.

عرفانی ادامه داد: پخت در کوره قبلا با هیزم و نفت گاز بود، اما امروز گاز در منطقه جای هیزم و نفت گاز را گرفته و مصنوعات سفالی در کوره با گاز پخت می شوند.

در شرایط امسال که به نام جهش تولید نامگذاری شده می طلبد مسئولان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی از این کارگاه در منطقه حمایت های لازم را انجام دهند تا این هنر دستی کهن به فراموشی سپرده نگردد و رونق بگیرد.

شهرستان سیرجان در فاصله 185 کیلومتری جنوب غرب مرکز کرمان قرار گرفته است.